Lo Clamenç deu Segalar

Estranhèr suu camin qui marcha au son plaser
Estanca't ua pausa au ras deu segalar
N'ei pas un planèr gran mes un clòt plan modèste
Qu'un joen esperit ric e arrasè de roman.

Vadut deus contes e legendas roergats
Lo Clamenç lor, l'ainat de tota la frairèra
Que causí la lenga deus mots arrenegats
Entà passar ua vita rica en l'aurèra.

Mes noste monde qu'èra hòu, la guèrra tornè
Que quitè lo país e las hadas deu Viaur
L'òmi ! S'un dia vedes lo camin de hèr
Que pensaràs un drin au presoèr de Breslau

Qui en parçan conquesit per l'òde de l'aute
E'ns contè l'istòria de la soa misèria
Com la lauzeta bèra qui gaita lo monde
E'ns portè la paraula tan pura de l'òmi.

Com se voló seguir la dralha deu trobar
Que prenó la tinta deus mèstes de l'amor
Contes ! Poèmas ! Romans ! Calam a la man
Que hasó aunor gran a l'ancian Ventadorn.

Òh, nosautes n'èm pas mei qu'òmis de la termièra
Que caminam tots òrbs, cadun suu camin son
Shens gaitar ni a la dreta ni a l'esquèrra
Com ac hasó lo Clamenç gran de l'Aveiron

                                Tà Joan Bodon